Goede dierenasielen zijn onmisbaar in de maatschappij. Met hun ervaring en expertise geven ze dieren die plots alleen komen te staan een veilige tussenstop, de nodige zorgen en de best mogelijke kansen om een nieuw, liefdevol thuis te vinden. (Lees hier alles over het belang en de adoptieprocedures van dierenasielen) Maar hoe goed asielen ook voor hun dieren zorgen; het verhuizen naar en verblijven in een asiel is voor álle honden best een pittige levensverandering.
Naar het asiel
Honden die naar het asiel worden gebracht na een leven als huishond, bijvoorbeeld omdat de eigenaar is overleden of omdat er financiële, relationele of gezondheidsproblemen waren, begrijpen hier natuurlijk niets van. Hun hele omgeving is opeens anders en hun vertrouwde verzorgers zijn weg. Opeens zitten ze in een kennel, tussen blaffende soortgenoten en vreemde mensen. Ze hebben geen idee waarom ze er zijn en wanneer ze weer worden opgehaald.
Hetzelfde geldt voor de honden die door probleemgedrag worden afgestaan aan het asiel. Deze honden begrijpen dus ook echt niet dat ze opeens in een kennel zitten omdat ze de kat van de buren hebben gebeten toen deze op hun terrein rondliep, of omdat ze tijdens de lange werkdag van hun baasje de deurkozijnen hebben vernield omdat ze eigenlijk gewoon erg bang waren om alleen thuis te zijn.
Voor honden die uit verwaarlozing, mishandeling of broodfok komen, is een asiel eigenlijk een grote verbetering van hun situatie. Eindelijk krijgen ze de liefde, aandacht, onderdak en verzorging waar ze recht op hebben! Maar ook voor deze honden is die verandering van leefomgeving behoorlijk intens en ingrijpend. Ze zijn vaak nog nooit ergens anders geweest. Sommige honden hebben zelfs nooit het zonlicht gezien, gras onder hun poten gevoeld of ze hebben naast hun vorige eigenaar nooit een ander mens gekend. En nu zitten ze plots tussen allemaal vreemde honden en mensen…
Ondanks dat de asielen hun uiterste best doen om zo goed mogelijk voor alle honden te zorgen, hebben ze naast het geven van een goede basisverzorging (zoals schone verblijven, voeding, water, medische verzorging, uitlaten) helaas niet altijd voldoende ruimte, mensen, middelen of tijd voor vele ‘extraatjes’ zoals trainen, socialiseren of gewoon in alle rust ergens zijn en onverdeelde aandacht geven aan elke hond.
Gelukkig zijn er steeds meer asielen die hier bewuster mee omgaan en dus, naast het zo goed mogelijk opvangen van en zorgen voor de dieren, ook meer tijd investeren in hun mentale en fysieke conditie. Maar hoe je het ook draait of keert, het leven in een asiel is voor álle honden pittig en er is niets zo heilzaam als een echte thuis.
In het asiel
Waar de ene hond zich makkelijker aanpast aan het leven in het asiel, krijgt de andere hond het erg moeilijk en ontwikkelt bijvoorbeeld zware ‘kennelstress’. Deze overmatige stress kan voor zulke hoge opwinding zorgen dat de hond geen rust meer kan vinden en maar moeilijk slaap kan vatten. Andere honden worden er dan weer super apathisch van, ze zitten in een hoekje van de kennel en sluiten zich helemaal af van de buitenwereld, elke prikkel is gewoon te veel. Kennelstress kan dermate erg worden dat het kan zorgen voor een verminderde afweer. Hierdoor worden sommige honden makkelijker vatbaar voor ziektes of kunnen ze op termijn bijvoorbeeld ook huidproblemen, darmproblemen of andere ziektes ontwikkelen. In extreme gevallen zijn er zelfs honden die door stress aan zelfmutilatie doen. Iedere hond heeft zijn of haar eigen manier om met de stress om te gaan.
Ook het bewegingsstelsel van een asielhond heeft het vaak zwaar te verduren. Stress zorgt namelijk ook voor verkrampte spieren; en sommige honden die zenuwachtig tegen de muren opspringen, houden daar gewrichtsproblemen of blessures aan over. Maar ook het alleen maar of vaak stil zitten in de kennel maakt een hond uiteraard niet soepeler, het zorgt voor een bepaalde ‘stramheid’ waar zeker rekening mee gehouden moet worden.
Hoe langer een hond in het asiel verblijft, hoe verder hij eigenlijk wegraakt van het normale sociale leven. Natuurlijk mogen we niet vergeten dat asielen en hun verzorgers voor inbeslaggenomen honden, of honden die werden verwaarloosd of mishandeld, net het grootste geschenk ter wereld zijn! Ze hebben het waarschijnlijk in heel hun leven nooit zo goed gehad. Maar ook voor deze honden geldt dat hun kans op écht geluk, rust, vrijheid, ontwikkeling en niet te vergeten ‘herstel’, groter is wanneer ze naar een echt thuis toe kunnen.
Na herplaatsing
Zelfs voor de honden die het leven als huishond al gewend waren voordat ze in asiel kwamen, kan het een tijdje duren voordat ze terug gewend raken aan het leven in huis. Aan het (opnieuw) hebben van een eigen thuis, een eigen mand en speelgoed, eigen mensen. Maar voor de honden die vóór het asiel al uit een slechte thuissituatie kwamen of helemaal nooit in een huis hebben geleefd, is het vaak nog veel moeilijker om hun draai te vinden na herplaatsing. Ze hebben dit leven – een leven met aandacht, liefde en eigen spulletjes – waarschijnlijk nooit gekend.
Verwacht dus geen wonderen, maar geef je hond de tijd die hij of zij nodig heeft om fysiek en mentaal te herstellen van het verleden en verblijf in een asiel. Voor de honden die nog nooit eerder een leven als huishond hebben ervaren, geldt dat ze nog meer hulp, geduld en begeleiding nodig hebben. (Meer informatie over de eerste dagen en weken met jouw nieuwe asielhond vind je hier.)
Geduld en begrip zijn zeker de sleutels naar succes. Maar één ding is zeker: je krijgt er onnoemelijk veel liefde, dankbaarheid en vriendschap voor terug!
❕ Laat je goed adviseren door het asiel wanneer je besluit een hond te adopteren, zo kan je de overgang naar thuis (dus ook weer een hele verandering) op de beste manier aanpakken. Een hond in een opwelling adopteren en weer terugbrengen naar het asiel zorgt voor een nog zwaardere rugzak.