Deze column wil ik graag gebruiken om jullie mee te nemen achter de schermen van Stichting Dutch Cell Dogs.
In de ruim 12 jaar dat wij nu trainen zijn er heel veel onvergetelijke momenten geweest met de asielhonden en vaak kregen wij de vraag of dat te maken heeft met de manier waarop wij trainen. Het Dutch Cell Dogs programma is gebaseerd op positieve bekrachtiging door middel van beloningen en het negeren van ongewenst gedrag, voor een asielhond die in het asiel terecht is gekomen door “ongewenst gedrag” en daardoor vaak gecorrigeerd mishandeld is, betekend dat een wereld van verschil.
Maar wat leer je een hond ? wat wil je hem/ haar meegeven ?
De afgelopen jaren lag de nadruk in het programma om de hond zoveel mogelijk vaardigheden te leren om binnen een gezin weer goed te kunnen functioneren; af, lig, zit, wandelen zonder trekken, borstelen, naar de mand, voorzichtig voer aan pakken…..kortom standaard basisoefeningen die met de hulp van gedetineerden op een positieve manier en met heel veel liefde en plezier werden getraind waardoor 97% van de honden ook daadwerkelijk een nieuwe kans kregen in een fijn, veilig thuis. Maar oa. door Corona veranderde de situatie voor asielhonden en dus ook voor ons, veel honden werden als pup aangeschaft in een periode waar sociale contacten minimaal waren en hondenscholen gesloten. Hoe leer je een hond om af en toe alleen te kunnen zijn als je 24uur per dag thuis moet blijven ? Hoe leer je hem wennen aan nieuwe indrukken en prikkels als je nergens naar toe mag ? Ook de buitenlandse honden kwamen totaal onwennig naar Nederland soms rechtstreeks van de straat.
Is het dan belangrijk dat een hond kan zitten ?
Met deze “nieuwe generatie” asielhonden is ook ons trainingsprogramma veranderd zowel voor de honden als voor de gedetineerden. Hoe help je een hond om te gaan met alle dagelijkse prikkels ? hoe geef je hem vertrouwen ? zekerheid ? minder bang voor het leven te zijn ? en gaat dat ook niet op voor de deelnemers ? De match die wij maken om een gedetineerde te koppelen aan een asielhond is gebaseerd op beide in hun kracht te zetten, maar ook op weer voelen, weer emoties durven laten zien, minder vanuit het hoofd te trainen maar meer vanuit het hart. Dat kan betekenen dat tijdens het trainingsprogramma de honden ieder op een totaal andere manier getraind worden.
Wat heeft een hond nodig ?
Hoe vullen wij zijn rugzak met positieve ervaringen waardoor hij zich kan handhaven in de huidige maatschappij. Wat heeft hij nodig ? sommige honden starten het programma met alleen maar rustig wandelen, rondkijken, de zon op hun vacht voelen, het gras ruiken en wennen aan iemand die rustig, niet vragend gewoon met hem mee loopt. Samen de wereld ontdekken en kijken hoe je daarop kan/ wil reageren, ook voor de gedetineerden een hele uitdaging, om zo geconfronteerd te worden met je eigen gevoel. Kijk naar wat de hond nodig heeft, adem rustig in en uit en geef de hond vertrouwen. We trainen niet op doelen, maar eerder de weg naar het doel is belangrijker geworden. Niet dat een hond 10x achter elkaar kan zitten omdat wij dat getraind hebben, maar dat een hond genoeg vertrouwen in mensen heeft gekregen dat hij wil en kan samenwerken. Met name voor de buitenlandse honden die vaak heel veel angst hebben is vertrouwen enorm belangrijk om open te staan iets te leren. Ziva is een jonge buitenlandse hond die al een behoorlijke tijd in het asiel zit omdat, zeker in het begin, ze iedereen wegjoeg bij haar hok en echt in de aanval ging puur uit angst. Iedere keer wanneer een nieuw trainingsprogramma zou starten probeerden wij haar in het programma te krijgen maar de stress en agressie was steeds te hoog. Tot een maand geleden zij ondanks haar angst toch voorzichtig een stukje Rodiworst van ons aan wilde aannemen. Vertrouwen krijgen en weer openstaan voor nieuwe indrukken zonder angst, daar wilden wij haar rugzakje mee vullen en daar is nu een gedetineerde keihard mee bezig, terwijl hijzelf ook met angst en wantrouwen naar de wereld kijkt en ook zijn rugzak gevuld moet worden.
Je gevoel volgen is zo enorm belangrijk.
Ziva zit nog midden in het programma, maar op onderstaande foto zie je haar samen met onze instructeur Tessa, het zegt eigenlijk alles en maakt mij heel blij dit werk te mogen doen.
