Gedetineerden in de PI (Penitentiaire Inrichting) Zwolle trainen moeilijk plaatsbare honden. De gevangenis doet mee aan het programma van Dutch Cell Dogs. Agressieve honden worden vriendelijker en gevangenen voelen minder stress. ,,Bij het afscheid gaat er een traantje vloeien.’’
Er werden lootjes getrokken onder de gevangenen, zoveel interesse was er voor het hondentrainingsproject. ,,Het is mijn lichtpuntje in de week. Soms heb ik er slapeloze nachten van, zoveel zin heb ik om Spikey weer te zien’’, zegt gedetineerde Kevin* over zijn trainingshond.
Kevin is één van de zes kandidaten die werden geselecteerd om mee te doen aan de training van Stichting Dutch Cell Dogs in de PI Zwolle. In het programma werken gedetineerden en asielhonden samen. Het gaat om honden die moeilijk plaatsbaar zijn en een geschiedenis hebben met bijvoorbeeld bijtincidenten of al meerdere keren zijn teruggebracht naar het asiel.
Verschil in gedrag
,,We werken vanuit de gedachte dat mensen en dieren met een problematisch verleden wat aan elkaar kunnen hebben’’, vertelt hondentrainer Marlous Goris van Dutch Cell Dogs. Ze begeleidt de training in Zwolle. ,,Voor ons is de hond het uitgangspunt, het doel is dat het dier zo getraind wordt dat hij uiteindelijk geplaatst kan worden. Daarnaast is het mooi om te zien dat er iets gebeurt bij de gedetineerden.’’
Voordat Kevin achter de tralies belandde, had hij een American Stafford. Nu traint hij met Spike, een Mechelse herder, door hem zelf al liefkozend omgedoopt tot ‘Spikey’. Zijn belangrijkste drijfveer om mee te doen aan de training? ,,Ik wilde een hond helpen die tot nu toe geen leuk leven heeft gehad.’’ Elke woensdag en zaterdag traint hij ‘zijn’ Spike anderhalf uur lang. ,,Ik merk al verschil met hoe hij binnenkwam, hij luisterde niet en was schuw. Nu – na zes weken – luistert hij en kan hij commando’s opvolgen.’’
Wat misschien nog wel belangrijker is, is het verschil in zijn eigen gedrag. ,,Het vergt wat van mijn geduld, want zo’n hondje trainen, doe je niet in een minuut. Ik kom zelf tot rust. Na zo’n training voel ik me een heel ander mens. Het geeft me voldoening en ik heb minder stress.’’
,,Daarnaast is het heel fijn dat een hond je wat liefde geeft. Die krijg je normaal niet in de gevangenis. Er is nu tenminste nog iemand die om je geeft. Hij is blij om me te zien, we kunnen even knuffelen samen. Zo is er toch nog fysiek contact en dat is voor mij belangrijk’’, aldus Kevin.
Tweede kans
Stichting Dutch Cell Dogs werkt samen met gevangenissen in heel Nederland. Gevangenisverpleegkundige Sanne (‘mijn achternaam houd ik liever voor mezelf’) haalde het project samen met twee psychologen naar Zwolle. ,,We zien met onze eigen ogen dat jongens die normaal wat opvliegend zijn, nu geduldiger worden. Het is een wisselwerking, niet alleen de honden krijgen een tweede kans, maar ook de gedetineerden. Er doet bijvoorbeeld ook een gedetineerde mee die we niet konden motiveren om aan de arbeid deel te nemen. Daarbij werd hij zelden benaderd door andere gedetineerden. Nu maakt hij wel contact met andere gevangenen en gaat hij, gemotiveerd, aan het werk.’’ Dutch Cell Dogs beaamt dat gedetineerden na afloop van de training vaak verantwoordelijker en socialer blijken.
Nog twee weken en dan zit het project in Zwolle erop. Voor Kevin iets waar hij liever nog niet aan denkt. ,,Ik weet zeker dat ik Spikey ga missen. In die paar maanden bouw je een band op met zo’n beestje. Bij het afscheid gaat er vast wel een traantje vloeien. Het liefst zou ik hem zelf houden, maar ik zit hier nog wel een paar jaar vast, dus dat gaat niet. Ik hoop dat Spikey een goed huis vindt.’’
Hondentrainer Marlous Goris van Dutch Cell Dogs laat weten dat er voor Spike inmiddels belangstelling is. Bij het asiel hebben twee mensen interesse getoond in de hond. PI Zwolle deed voor het eerst mee aan het project. Of het een vervolg krijgt, is nog onbekend.
* De naam Kevin is vanwege privacyredenen gefingeerd.
Bron: De Stentor Auteur: Carmen Kuik
