In de ruim 12 jaar dat wij nu trainen zijn er heel veel onvergetelijke momenten geweest met de asielhonden binnen het programma, maar ook met de deelnemers en medewerkers binnen de instellingen. Deze column wil ik graag gebruiken om jullie mee te nemen achter de schermen van Stichting Dutch Cell Dogs.
Voor aanvang van de trainingen hebben wij altijd een intakegesprek met de kandidaat deelnemers die door de instelling gekozen worden, onder andere op basis van een motivatiebrief. De juiste motivatie om mee te doen aan het programma is super belangrijk, maar anderzijds helpt deze brief ons ook om een indruk van iemand te krijgen en zo een goede match te maken met een asielhond.
Bij de start van Dutch Cell Dogs kregen wij heel vaak te horen dat het nooit zou lukken “zulke jongens” te motiveren om deel te nemen aan de trainingen. Ze zouden voor niets deugen en geen moeite willen doen voor een asielhond, laat staan om aan zichzelf te werken. “Waarom niet gewoon de sleutel van hun cel weggooien?”
Toch geven wij al jaren met heel veel passie, plezier en voldoening trainingen aan “zulke jongens”. En het is én blijft fantastisch om te zien hoe gemotiveerd elke trainer is om zijn/haar hond de kans te geven om dingen bij te leren en echte vriendschap te ervaren.
Om jou een idee te geven over hoe gróót die motivatie en liefde voor de honden is, deel ik in dit column een paar fragmenten uit de vele motivatiebrieven die wij mogen ontvangen:
“Ik wil mij meer zelfverzekerd voelen en niet meer verkloten. Ik wil graag meer zelfvertrouwen krijgen en bewijzen dat ik te vertrouwen ben, zowel naar mijzelf als tegenover de hond.”
“Ik snap wat het is om niemand meer te hebben, en ik wil graag een hond helpen om wel weer opgevangen te worden in een fijn thuis”.
“Een hond hoort niet achter tralies te leven. Iedere hond verdient het om deel uit te maken van een liefdevol gezin of baasje. Leven in vrijheid en harmonie tussen mens en dier”.
“Ik zit al heel lang opgesloten en mis de aanraking, energie en het gevoel te kunnen zorgen voor een hond”.
“As an inmate your changes of succes after release are limited. That is a fact we all have to acknowledge and accept. The question is ; what can we do to better ourselves now so that we can hit the ground running when we are released ? The same can be said about dogs that end up in your foundation. With that being said, inmates such as myself have a lot in common with these dogs. I would be more than happy to help make a positive impact in someone’s life, be that by training a dog to get a wonderful home or just by helping give a second chance to one of these dogs!”
Zo zie je maar: Motivatie is de eerste stap naar verandering!
