Onvergetelijke honden
In de ruim 12 jaar dat wij nu trainen, hebben wij heel vaak de vraag gekregen of wij ook persoonlijke favoriete honden hadden bij één van de vele trainingen binnen de instelling.
En natuurlijk waren er tussen al die gekke, grappige, lieve, mooie en hoopvolle honden , veel lieverds die echt je ziel raakten en waarvan je wist dat je die nooit meer zou vergeten.
Betty en Wardy
Voor Betty was dat Wardy, een kruising Sharpei. Kort geel stekelig haar, niet echt groot, zag er eigenlijk uit als een mislukt varkentje… maar dat alles compenseerde hij ruimschoots met een enorm gevoel voor humor. Het leven was een feestje en dat dit feestje vaak ten koste ging van ons, mocht de pret niet drukken.
De start van Dutch Cell Dogs betekende in de eerste jaren, behalve het volgen van onze droom, ook heel veel financiële offers om de trainingen zo goed mogelijk neer te zetten. Goede tuigen en riemen waren belangrijker dan lekker uit eten gaan en ook een diepvries pizza van €0,59 was best te eten. Super zuinig waren en zijn we op alle trainingsmaterialen, maar met een hond als Wardy in het programma kan alles veranderen.
Wardy had vaak een voorliefde om, wanneer hij even moest wachten, ongemerkt en volledig gelukzalig zijn riem door te bijten. Hij was een meester in het binnen 2 seconden doorknagen van zijn riem. Drie trainingen en 5 riemen later was ik de wanhoop nabij en Betty stond met een enorme roze bril gelukzalig naar Wardy te kijken terwijl ze de stukken van riem nummer 6 in haar handen hield. “Wat is hij toch geweldig!”. En eerlijk is eerlijk: hij zag er ook heel gelukkig uit en heeft na het programma ook een liefdevol thuis gevonden.
Marlies en de jonge Bouvier
Één van de honden die ik nooit meer zal vergeten, was een jonge Bouvier die in een verlaten loods achtergelaten was. In het asiel zat hij tegen de muur van zijn hok gedrukt en viel hij uit naar iedereen die naar binnen wilde. Bang, verwaarloosd en onzeker. Gelukkig was hij iets makkelijker te benaderen als hij eenmaal uit zijn hok was en daarom wilden wij hem heel graag een kans geven binnen ons trainingsprogramma.
8 Weken is een gedetineerde met heel veel liefde en geduld aan de slag gegaan, maar het bleef een probleem hem bij het asiel uit zijn hok te krijgen. Det viel ook op dat hij door de stress in zijn hok nauwelijks sliep, maar constant rechtop zat.
Voorlezen
Ik ben toen voor zijn hok op een krukje gaan zitten en terwijl hij zacht aan het grommen was, ben ik hem gaan voorlezen uit het lokale krantje wat eigenlijk bestemd was voor de kattenbak. Midden in mijn verhaal over een nieuw aan te leggen rotonde hoorde ik een diep gesnurk en lag hij languit te slapen. Harry Potter, de folder van het kruidvat, alles is voorbij gekomen in de daarop volgende weken en steevast viel hij binnen 5 minuten in slaap, terwijl ik rustig naast hem in het hok kon zitten.
Na de training werd hij geadopteerd door geweldige mensen. Ik was toevallig in het asiel op de dag dat hij naar zijn nieuwe thuis zou gaan en voor die gelegenheid nog even uitgebreid in bad ging. Op de vraag of ik daarbij wilde helpen, zei ik natuurlijk geen nee! Dus in no time zat hij in een heerlijk bad met schuim en stonden wij hem uitgebreid te wassen.
Halverwege het uitspoelen keek hij mij aan, en legde zijn poten op mijn schouders en zijn kop in mijn nek. We hebben zo even gestaan, drijfnat maar intens gelukkig, en ik had plotseling heel veel last van zeep in mijn ogen.
Hij was de eerste hond die werd voorgelezen, maar zal zeker niet de laatste zijn in ons programma.
Meer lezen?
Deel 1; Eindelijk weer aan de slag.
Deel 2; Insider tips & tricks.
Deel 3; Afscheid nemen.
