Beste trainer N,
Eindelijk een update, het boekje hebben we inmiddels gelezen en alle opmerkingen van jou komen heel erg overeen met wat wij zien. Aslan (Joop) is nu vooral heel erg aan het wennen aan wat er niet is qua geluiden, drukte en allerlei andere prikkels en dat is best lastig.
We zien vooral een hond die eigenlijk altijd “aan” heeft gestaan en nu niet zo goed weet wat te doen als dat niet nodig is. In huis is hij al redelijk gewend en op zijn gemak, buiten is een ander verhaal want de bekende luchtjes etc. die hij kende vanuit de het bosje bij Louterbloemen zijn er niet meer.
De eerste dag moesten we vooral ook aan elkaars “ritme” wennen en heeft hij, na al buiten te zijn geweest, in de huiskamer geplast. Meteen daarna kromp hij helemaal in elkaar met de oren plat, dan vraag je je toch af wat er eerder gebeurd zou zijn. Gewoon handdoeken er op, naar buiten en verder geen drukte van gemaakt, want ja, kan gebeuren.
Hij is ook al op de eerste verdieping geweest toen hij in de gaten kreeg dat Monique, die een kantoortje op zolder heeft, daar was en hij glipte razendsnel naar boven, waar ze hem springend op ons bed aantrof. Toen moest hij natuurlijk weer naar beneden en was de trap toch wel erg steil, 45 minuten, een hoop koekjes en stukjes worst verder durfde hij eindelijk weer bij de rand van de trap te komen. Vervolgens heb ik zijn tuigje omgedaan en terwijl Monique beneden stond met een bordje met stukjes worst durfde hij het aan om naast mij naar beneden te lopen.
’s Nachts en als wij bijvoorbeeld ’s avonds eten gaat hij in de bench met een speeltje en wat lekkers. We willen uiteindelijk van de bench af, maar het geeft ook de mogelijkheid voor een rust moment.
Met het eten met name is het continu een soort kat en muis spel waarbij je moet uitkijken dat hij niet in de keuken aan het roven is of dat je naar de keuken gaat en hij ondertussen alweer bij je bord staat om dat leeg te plunderen. Even in de bench zorgt ervoor dat zowel wij als Aslan even rust hebben en er ook geen irritatie kan ontstaan.
Verder hebben wij iemand gevonden die 1 keer in de week individuele wandelingen doet met honden met een “rugzak”, zij is opgeleid als hondengedragsdeskundige en gaat Aslan helpen te wennen aan andere mensen/situaties.
Wij gaan ook aan de slag met individuele trainingen zodat wij als gezin dezelfde benadering etc. gaan hanteren, zodat Aslan niet in de war gaat raken. Deze zullen we later laten opgaan in reguliere trainingen.
Voordat mijn vrouw en ikzelf elkaar kenden had ik al een Duitse herder geadopteerd met een vergelijkbare achtergrond als Aslan en die heeft ruim 14 jaar een heel gelukkig hondenleven bij ons gehad, mijn vrouw geaccepteerd en de geboorte van onze zoon meegemaakt.
Ik zal niet zeggen dat alles vlekkeloos is gegaan, maar uiteindelijk was het resultaat een hond die volkomen deel uitmaakte van ons gezin en dat is waar we nu weer heen willen.
Met vriendelijke groet,
de nieuwe baasjes van Aslan
