Afgelopen jaar heeft bange, maar heel erg lieve hond Max met ons getraind. Hij is kort daarna ingetrokken bij zijn nieuwe baasjes. Deze nieuwe baasjes wilden dolgraag de trainster van Max laten weten hoe het met hem gaat. Daarvoor schreven ze onderstaande brief, die wij uiteraard ook hebben afgegeven aan de betreffende trainster.
“Hallo,
Hier een bericht over hoe het gaat met Max.
Allereerst ontzettend bedankt voor jullie en jouw goede zorgen voor deze lieve schat! We hoorden van de mensen in het asiel hoe goed Max en jij, zijn trainster, matchten. Fijn!
Op 4 maart hebben we hem opgehaald bij het asiel. Het gaat heel goed met hem. Hij lijkt iedere dag meer tot rust te komen. Erop te vertrouwen dat ie het niet alleen hoeft te doen.
Knuffelen vindt ie gelukkig nog steeds heerlijk. Van aaien krijgt hij geen genoeg. Hij komt heel regelmatig een knuffel halen of tegen je aan liggen of zitten.
Tessa van de Dutch Cell Dogs is na een week of 2 langs geweest voor een privéles. Max blafte naar andere honden en naar auto’s (geluiden, vooral in het donker). Tessa heeft ons laten zien hoe Max getraind is met de clicker en beloning. Het was fijn om handvatten te krijgen hoe daarmee om te gaan. Te begrijpen en te zien wanneer het te spannend en te veel voor hem wordt.
Het wandelen gaat steeds relaxter. Andere honden, verkeer, poezen, met iets lekkers en met aandacht is het geen ‘gedoe’ meer.
Alle dingen die hij niet eerder heeft gedaan zijn in eerste instantie een beetje spannend maar Max laat zich gelukkig makkelijk geruststellen en zo komt ie erachter dat hij het kan. In de auto was wat ongemakkelijk. Intussen stapt hij zelf in en gaat liggen of zitten, met zijn kop tussen ons in, om naar het bos te gaan.
Hij vindt het heerlijk om geborsteld te worden. Daar gaat ie echt voor liggen.
Max houdt van allerlei lekkers: een groot bot, pensstaafjes, Frolicjes als beloning onderweg, een plakje rosbief, hondenleverworst. Het gaat erin als koek. Net als zijn eten.
Groetjes van ons!”
