Hallo allemaal,
Hier dan eindelijk een update over mij: Zepper
Ze noemen me nu Doerak, waar ik al goed naar luister. Na een moeilijke start bij mijn adoptiemensen begin ik me nu langzamerhand op mijn gemak te voelen. In het begin was ik op alles en iedereen wantrouwig, ondanks hun goede intenties. Nu begin ik te snappen wat houden van is. Ik krijg complimenten, ze doen aardig tegen me wat ik ook uitgevreten heb en krijg veel liefde. Ik laat het nu toe en ervaar het als prettig.
‘s Morgens wek ik hen en mag ik zelfs even tussen hen in liggen, het liefst op mijn rug. Ik snurk dan ooit harder dan zij. Ook heb ik veel speeltjes en trainingsspel en een lekkere tuin om te bewaken en ravotten. Ga drie keer per dag 30 minuten wandelen.
Het vrouwtje is mijn leider daar luister ik goed naar. Zij mag van mij al heel veel. De overige adoptiemensen moeten nog wat rekening met me houden als zij het pand willen verlaten dan kan ik nogal eens blaffen en moeilijk doen. Die vervelende deur blijft een ding.
Het vele blaffen is onder controle. Schrikreacties op harde geluiden op straat heb ik nog wel. Alleen thuis zijn gaat bijzonder goed.
Kortom ik neem de tweede kans nu heel serieus en mijn adoptiemensen zien dat ik enorm mijn best doe. Ik mag eindelijk mezelf zijn en een gewone lieve huishond zijn.
Jullie ook nogmaals dank en Dutch Cell Dogs voor de training en de trainer voor de tweede kans die ik heb gekregen.
Liefs en groetjes Zepper (Doerak)
