Succesverhaal Joe

Joe|hond

Succesverhaal Joe

Hier een update over Joe (heette Snow)!

In de auto naar zijn nieuwe huis gedroeg hij zich erg goed. Hij ging rustig zitten en keek naar buiten. Voordat we thuis waren zijn we nog even gaan wandelen in een mooi stukje bos. Eenmaal thuis leek het wel alsof hij wist wat er aan de hand was. Even aan de riem naar binnen en ow wat was hij blij! Hij snuffelde rustig overal aan en hij had had meteen door dat de twee bakjes in de keuken voor hem zijn. Helaas er zat nog niks in haha! Het riempje ging los en ik liet hem even kennis maken met zijn knuffel en zijn kussen. Het leek alsof hij meteen begreep dat ze van hem waren! Even een slokje water en daarna heeft hij lekker een middagje geknuffeld met me! Wat wel opvalt is dat Joe, als hij enthousiast is, regelmatig aan je wil knabbelen. Wel zachtjes hoor. Hij moet dan eerst even kalmeren, voordat je hem echt kan aaien. Ik probeer hem dit gedrag af te leren, door hem in zijn kluif of touwspeeltje te laten knabbelen i.p.v. mijn handen. Vandaag ging dit al een stuk beter.

   

Hij gedraagt zich in huis heel netjes en heeft de eerste nacht rustig op zijn kussen geslapen. Ook de nachten er na deed hij dit keurig. Wel heeft hij al twee keer per ongeluk een plasje gedaan. Grappig is dat hij dan veilig op een afstandje gaat staan tijdens het opruimen en kijkt of ik niet boos ben. Hij weet dus al dat het niet de bedoeling is en ik vind het ook niet erg. Dit kan natuurlijk gebeuren tijdens deze spannende dagen. S’avonds valt hij heerlijk naast me in slaap of kruipt op schoot. Hij is een echt knuffelkont en echt heel lief en rustig als hij relaxed is.

   

Er is ook al s’avonds bezoek geweest van mijn broer en de dag erna van een vriend. Bij het gaan van de bel, wist hij meteen dat er iemand aan zou komen. Hij blafte verder niet. Ik heb de deur open gedaan en ben op de bank gaan zitten. Hij bekeek het bezoek eerst rustig naast me op de bank. Ik deed alsof er niks aan de hand was en liet ze vervolgens na 5 minuten een snoepje geven. Eigenlijk meteen kwam hij toen wel snuffelen en vragen om een knuffel. Toen het bezoek weer naar huis was, vond hij dat zelfs jammer haha. Hij bleef dan een paar minuten wachten om te kijken of ze weer terug kwamen en sprong zelfs op de stoel om nog even aan hun luchtje te ruiken.  Ik ben blij dat dat erg goed gaat met Joe, zodat hij ook wat relaxer met mannen wordt. Ik laat hem 2x per dag een wat langere wandeling door het park maken, waar overal leuke paadjes en veldjes zijn voor de honden. Hierdoor kun je eigenlijk altijd wel een route lopen waarbij je andere honden niet tegenkomt en kan hij gaan wennen aan de omgeving en alle nieuwe honden luchtjes. Bruggen vind hij gek genoeg helemaal niks. We lopen er nu dus maar gewoon langs, want je kunt bij elke brug er ook omheen lopen. Over een tijdje als Joe het park goed kent, gaan we eens kijken of we kunnen trainen met het eroverheen lopen.

   

Buiten de twee lange wandelingen, maak ik ook nog enkele keren een klein rondje hier naast het huis. Hier kan hij, zonder honden tegen te komen, even een plasje en poepje kan doen. No stress. In de avond slaapt hij heerlijk rustig in de woonkamer op zijn kussen. Wat een blij hondje! Bedankt voor de training bij Dutch Cell Dogs. Ik kende het al en vind het geweldig dat ze met deze jongens kunnen trainen.

Groetjes van ons!

Help meer honden aan een nieuw thuis