Herinneringen die voor altijd bijblijven…
Bij Dutch Cell Dogs werk je met hart en ziel, iedere dag opnieuw. De verhalen van de mensen en de honden die aan het programma deelnemen ráken je; en wat je “op het veld” ziet gebeuren, worden de mooiste ervaringen en herinneringen. Die neem je voor altijd mee.
Nee joh.. we kunnen deze “sweet memories” niet alleen voor onszelf houden, ze zijn te mooi en waardevol. Daarom delen wij ze vanaf nu graag met jullie in onze nieuwe rubriek “Memories…”!
Instructeur Tessa trapt de spits af met een prachtige herinnering over een bange, onzekere, jonge asielhond die tijdens het trainingsprogramma – en dankzij zijn trainer – weer helemaal opbloeide en lekker hond kon zijn!
“Na de intake in de instelling gaan wij naar het asiel om te kijken welke honden mee kunnen in het trainingsprogramma dat zal volgen. En daar zat hij, vreselijk bang en onzeker in een hoekje van zijn keurig verzorgde binnenkennel. De hond was nog niet zo lang in het asiel en had als jonge hond een slechte start gehad in het leven.
Opgegroeid in een zeer druk gezin waar men telkens over zijn grenzen ging, werd het hem op een gegeven moment echt te veel. Na de zoveelste waarschuwing die hij had gegeven aan de vele kinderen, welke dan wederom werd genegeerd, moést hij zichzelf wel verdedigen. De hond had het vertrouwen in mensen opgegeven en was echt de kluts en alle levenslust kwijt.
Maar hij had een vriendelijk temperament, hield van trainingsworstjes en paste een tuigje aan. Hij mocht mee gaan trainen en werd gekoppeld aan een lieve geduldige trainer. Het was liefde op het eerste gezicht, echt een match made in heaven, want het zat meteen goed tussen die twee!
De trainer in de instelling gaf deze hond ruimte, begrip en vertrouwen. De hond veranderde in snel tempo van wantrouwend naar uitzonderlijk blij, enthousiast en een van de meest welwillende en talentvolle leerlingen.
Geen brug was dit team te hoog en iedere training zag je deze hond groeien in vertrouwen. Als ik hem uit zijn kennel haalde om mee te gaan trainen, kon hij zijn eigen blijdschap en enthousiasme haast niet bijhouden. Vreemde mensen die langs liepen in de instelling die hij eerder doodeng vond? Die negeerde hij en werd dan beloond door zijn trainer. Het was 1,5 uur volle bak leren en plezier hebben voor hem.
Als je een hond zó ziet transformeren door de training en de samenwerking, dat vind ik het mooiste wat er is!”
Tessa
