Hi allemaal,
Hierbij een update van de eerste twee weken met Bruno. Hij begint steeds meer tot rust te komen maar lijkt af en toe nog heel erg onzeker. Vooral als we even met de auto weg moeten is hij duidelijk zenuwachtig. De DogWash is zeker niet zijn favoriete uitje maar het heeft hem wel flink opgeknapt.
Vuurwerk moet hij helemaal niets van hebben. Vooral toen het om middennacht los ging kroop hij helemaal weg in een hoekje van de mand en toen ik bij hem ging zitten probeerde hij bijna in mij te kruipen. Waar hij ook niets van moet hebben is wandelen in de regen of harde wind. Dit gaat nu iets beter sinds hij een regenjas heeft.
Meneer is trouwens wel een soort Houdini. Deuren krijgt hij moeiteloos open zelfs als je de klink omhoog zet, op de woonkamerdeur daarom maar een kinderslot gezet want anders vind ik hem elke keer terug op mijn bed als ik even weg ben geweest. En ik heb geen idee hoe hij het voor elkaar heeft gekregen, maar hij wist ook één keer uit zijn tuigje te ontsnappen. Hij sjokte een beetje achter mij aan, ineens een ruk aan de riem en hij was eruit. Het tuigje maar wat strakker gezet want het was wel even schikken. Gelukkig ging hij er niet vandoor maar ging een paar meter verderop op de grond liggen.
Dat hij meer tot rust komt zie je vooral aan hoeveel hij nu slaapt. En het is nu ook veel vaker een diepe slaap waarin hij enorm hard snurkt en steeds ligt te trekkenpoten. Maar zijn favoriete bezigheid is toch wel naast me op de bank liggen om geaaid te worden of tegen mij aan te gaan slapen. Het is een echte grote knuffel. En een rare gewoonte, als hij wat te snoepen kreeg rende hij naar de Kerstboom om dan ernaast of eronder (wat dus niet paste 🤨) het op te kauwen.
Bij wandelen probeert hij mij behoorlijk uit en als hij hier echt goed gewend is wil ik daar dan ook een training mee gaan doen. Maar ik laat hem eerst helemaal goed tot rust komen en vooral wat zekerder. Het is wel een enorm allemans vriendje. Hij neemt zelf niet het initiatief maar laat wel merken interesse te hebben in andere mensen en honden.
Eén keer een totale andere kant van Bruno gezien. We waren aan het wandelen en er kwamen ons twee van die grote grijze agressieve honden ons tegemoet. Toen één daarvan agressief naar Bruno wilde uitvallen veranderde Bruno totaal. Hij ging in een soort vechtmodus, viel niet aan maar zijn hele houding en manier van grommen lieten wel een Bruno zien die dan weer niet bepaald bang is.
Ik had verschillende speeltjes gekocht om te zien of hij dat leuk vond, nou helemaal geen enkele sjoege. Het leek alsof hij het hele idee van spelen totaal niet begreep. Totdat ik een paar dagen geleden hem een geperste runderhuid staaf gaf. Tot mijn verbazing liep hij gelijk naar de achterdeur en wilde hij naar buiten. Buiten legde hij de staaf neer en stond mij maar wat aan te kijken. Hij bleek er mee te willen spelen door er als een jonge hond er achteraan te rennen en dan terug te brengen om soms weer voor mij neer te leggen en soms mee te ‘vechten’.
@DCD trainer, Heel erg bedankt voor het dagboek. Heel nuttige tips en weetjes en ook fijn om te lezen wat voor oefeningen jullie hebben gedaan. We gaan zeker met de training door want hij heeft er duidelijk plezier aan. En je had ook op een ander punt gelijk, als je Bruno stevig over de heupen aait of borstelt dan zakt hij soms door zijn achterpoten zo lekker vindt hij dat 😂. Sommige oefeningen lijkt hij al weer vergeten, andere gelukkig niet.
Groeten Rob en Bruno (Max)
