Puppy’s wie wordt hier nu niet blij van.
De meeste van ons kennen ondertussen het verhaal van de omstreden hondenfokker uit Brabant. Voor meer dan 400 honden moest een nieuw onderkomen worden gezocht en een hoop van deze honden waren hoogzwanger.
Een deel van onze gedetineerden heeft zelf niet altijd de beste start in het leven gehad. Vele zijn veelal teleurgesteld op de weg naar volwassenheid, groeide op in pleeggezinnen of werden met de harde hand grootgebracht. Dit hebben zij dan ook gemeen met de puppy’s. Weg gehaald uit huis, opgroeien in een asiel met maar weinig menselijk contact en weinig eigen ruimte.
Natuurlijk en gelukkig geld dit niet voor alle gedetineerden. Ook een deel heeft fijne herinneringen aan thuis. Een fijne tijd samen met het gezin en de hond, de wandelingen en de vrijheid. De pups gaven de mogelijkheid om even terug te gaan naar die fijne tijd en met je gedachten even uit de ‘bajes’ te gaan.
De puppy’s werden door iedereen met open armen onthaald. Omdat ze opgroeien in asielen zijn ze minder gesocialiseerd dan wenselijk en aan de gedetineerden dan ook de taak hier een steentje aan bij te dragen. Het gevoel ergens aan bij te kunnen dragen, anders contact te hebben met personeel en behandelaren zorgde voor open gesprekken. Iedereen was mild, zacht en luisterde naar de aanwijzingen van het personeel en de dames van Dutch Cell Dogs. Het contact tussen personeel en gedetineerden was gelijkwaardig en we zagen de zachte kant bij iedereen naar boven komen. Men stond op dat moment echt in verbinding met elkaar.
Onderzoeken wijzen uit dat dieren een gunstige invloed hebben op onze fysieke en psychische gesteldheid. Dit zorgt dan weer voor een betere basis voor een therapeutische relatie. Men kan ontspannen bij dieren waardoor het ‘ijs gebroken wordt’ in vreemde situaties. Men voelt zich dus meer op zijn gemak. Ook veroordeeld een dier niet, wat je achtergrond of daad ook is, de pup komt je kwispelend tegemoet.
Dit laatste zag je vooral bij de gedetineerden van een andere unit. Zij hadden wat moeite om de unit af te lopen en onbekende mensen tegen te komen. Ze hadden moeite om contact te leggen met andere mensen en vonden dit vooral erg spannend. Door middel van de puppy’s werd het ijs snel gebroken en ontstond er ruimte voor contact, een praatje en zelfs een wandeling. In feite maakte de pup de communicatie tussen 2 vreemden van elkaar mogelijk.
Na afloop was iedereen het eens, dit willen we eigenlijk nog een keer.
Dit verhaal is ook gepubliceerd in het inrichtingsblad.
Auteur: Laura Smits
