Een kijkje achter de schermen
Vraag jij je ooit af hoe het eraan toegaat bij een Dutch Cell Dogs training?
Stichting Dutch Cell Dogs helpt asielhonden en gedetineerden op weg naar een betere toekomst, maar hoe dan? Als medewerker van Dutch Cell Dogs mocht ik op gepaste afstand een kijkje nemen bij De Woenselse Poort in Eindhoven. Hier zijn we op 19 mei 2015 gestart met het Dutch Cell Dogs programma. Bijna 6 jaar verder, hebben er al 105 trainers en honden deelgenomen aan de trainingen. Een mooie samenwerking met een prachtig resultaat! Graag neem ik je even mee naar een unieke training. Een training in de sneeuw op een koude winterdag in februari.
Training in de sneeuw
Vrijdag 12 februari 2021, het is koud, érg koud. Er ligt een dik pak sneeuw. Nederland heeft een witte deken over zich heen gekregen. Ook de binnenplaats van De Woenselse Poort is bedekt met een pak sneeuw. Maar dit weerhoudt niemand ervan om toch te trainen. Voorafgaand aan de start van een trainingsprogramma, wordt er samen gekeken naar een goede match tussen hond en deelnemer. Wat willen ze aan hun gedrag verbeteren? Wat zijn de leerpunten voor de hond en waaraan wil de trainer gaan werken. Dit kan van alles zijn, denk bijvoorbeeld aan meer zelfvertrouwen krijgen of beter leren omgaan met stress situaties. Een therapie voor de deelnemers en een training voor de hond. In totaal mogen er per training zes deelnemers mee doen. Iedereen krijgt een eigen hond toegewezen. Acht weken lang, twee dagen per week, zijn ze elkaars maatje. Samen werken aan het beheersbaar maken van hun problemen, zodat ze beiden veilig terug kunnen keren naar de samenleving. Een prachtig doel. Vandaag is het de tweede les. Eindelijk kunnen we weer aan de gang door de versoepeling van de maatregelen waarbij we met meerdere jongeren tegelijk buiten mogen komen. We trainen in twee aparte groepjes van drie trainers uit dezelfde woongroep, 3 honden en 1 instructeur.
Ontvangst De Woenselse Poort
Het is 9:00 uur als ik het terrein van De Woenselse Poort op rij. Een omgeving waar je normaal gesproken niet zo vaak komt. Ik word hartelijk ontvangen door de begeleider vanuit De Woenselse Poort en krijg de nodige uitleg over het hoe en waarom van de instelling. Uiteraard wordt er volop rekening gehouden met de COVID-19 maatregelen, dus we staan op gepaste afstand buiten in de sneeuw. Als de begeleider begint te vertellen merk ik al snel de passie voor zijn werk en de bewondering voor het Dutch Cell Dogs programma. “Kijk, daar staan de deelnemers”. Hij wijst naar het midden van het terrein. “Ze kunnen niet wachten om hun maatje weer te zien en samen te trainen. Het is voor sommigen deelnemers al een hele opgave om ergens om 9:00 uur stipt te staan, maar op een dag als deze, als ze hun hond mogen trainen, zijn ze allemaal op tijd!” Zowel de honden als de trainers hebben er enorm veel zin in. Dat het zo enorm koud is maakt ze niets uit. Een zinvolle invulling van de dag, daar is waar het om draait.
Daar komen de instructeurs van Dutch Cell Dogs. Met hun Dierenlot busje vol honden, rijden ze het terrein op. Je merkt meteen dat er een positieve sfeer hangt, iedereen heeft er zin in. De honden krijgen een warm ’jasje’ aan en de deelnemers krijgen een lekkere warme Dutch Cell Dogs wintermuts. Iedereen ontvangt een clicker en een tasje voorzien van hondenbrokjes. Je zou niet zeggen dat het nog maar de tweede les is. Hond en trainer moeten normaal gesproken nog aan elkaar wennen, logisch ook. Maar op deze koude winterdag ziet het er uit alsof ze volleerd hondentrainer zijn. En zo staat iedereen ver uit elkaar, met zijn of haar hond, op de witte binnenplaats. Klaar om te starten. Vol enthousiasme roepen de twee instructeurs over de binnenplaats met welke oefening ze gaan beginnen. Ondertussen loop ik rond en heb ik de eer om het naast met eigen ogen te zien, ook nog wat mooie foto’s te maken. Wat zie ik voor mijn lens gebeuren?
Trainer L. en hond Hulk
Als eerste wandel ik een stukje richting Trainer L. Hij kon er de eerste les niet bij zijn en mag vandaag voor het eerst kennismaken met zijn hond. Ik blijf op gepaste afstand. Ze moeten namelijk kunnen focussen op de clicker van de trainer en niet de klik van mijn camera. Iedereen mag zijn hond een eigen (trainings)naam geven. Trainer L. heeft zijn maatje Hulk genoemd. Een kleine viervoeter, welke niet hoger dan mijn knie komt. Wat een stoere naam. Ik vraag hoe hij het vindt om vandaag in deze ijzige kou te staan, voor het eerst met zijn Hulk. Héél erg leuk, krijg ik te horen. Het is ongelofelijk om te zien, wat het doet met de trainer. Het is nog maar les twee en je ziet dat er al direct een band ontstaat. Aangezien Hulk koude pootjes heeft, tilt trainer L. hem even op en wordt hij lekker warm geknuffeld. Ik vraag of ik een mooi portret mag maken. Ja, knikt hij meteen! Een trotse trainer met liefdevolle aandacht voor zijn maatje, zijn Hulk. En dan te weten dat ze elkaar slechts enkele minuten kennen. Een mooi moment en dat al na vijf minuten.
Trainer G. en hond Gucci
Ondertussen verderop in de sneeuw traint Gucci. Een van de oefeningen tijdens de eerste lessen is proberen de aandacht van je hond erbij te houden. Het gaat Gucci en Trainer G. goed af. Instructeur Ragna geeft op afstand een paar goede tips, welke trainer G. meteen in de praktijk brengt. Het valt me op, dat er op een positieve manier wordt getraind. Over en weer worden complimenten gegeven. De trainers ontvangen complimenten van de instructeurs Ragna en Tessa en de honden worden weer beloond voor hun goede acties door hun trainers. Ik zie door mijn lens, het zelfvertrouwen van de trainers en hun honden groeien.
Trainer D. en hond King
Ineens hoor ik Trainer D. roepen of iemand hem even wil helpen. Instructeur Tessa loopt direct naar hem toe. Lukt het? Ja hoor, roept Trainer D. Ik heb alleen een poepzakje nodig, want King heeft net gepoept. Ja, ook dat gaat gewoon door en hoort erbij. Zelf vraagt hij of hij ook even naar het toilet mag gaan, Tessa neemt behulpzaam de hond even van hem over. Na een korte sanitaire stop van trainer en hond, worden de oefeningen weer opgepakt. Een goede oefening om de aandacht van de hond erbij te houden, is het samen wandelen van een rondje. Vandaag een extra fijne oefening. Zo kunnen hond en trainer even opwarmen en hun voeten en pootjes warm houden.
Trainer N. en hond Bikkel
Op een vlotte en positieve manier, worden alle oefeningen doorlopen. Een van de laatste oefeningen is proberen om je hond met zijn twee voorpootjes op een krukje te laten staan. In eerste instantie lijkt me deze oefening nog iets te moeilijk voor een tweede training. Maar ik wacht af wat er gebeurd voor mijn lens. In de verte hoor ik Trainer N. enthousiast gillen. “Kijk, kijk, het is gelukt!”. Voordat ik door mijn lens kan kijken, is de hond door de enthousiaste reactie van zijn trainer alweer met beide pootjes in de sneeuw. Ik wandel wat dichterbij en hoor Ragna roepen. “Eén keer is toeval, maar als het je nu nog een keertje lukt, dan ben je écht goed bezig”. Ik wacht op afstand vol spanning af, en hoop van binnenuit dat het nogmaals lukt. Geduldig wordt de hond bij ieder klein stapje de goede richting in beloond door een click en een brokje. En na een paar seconden, zie ik door mijn lens een brede glimlach op het gezicht van Trainer N. Het is wéér gelukt! Wat mooi. Hond Bikkel krijgt een dikke knuffel en samen poseren ze trots voor mijn camera. Wonder boven wonder, lukt het bijna iedere trainer om zijn hond met behulp van de clicker en brokjes met twee pootjes op het krukje te krijgen. Als dit nog maar les twee is, dan ben ik érg nieuwsgierig wat het resultaat is aan het einde van het trainingsprogramma.
Trainer L. en hond Bailey
Aan het einde van de les, mag iedereen nog een stukje met zijn hond wandelen. Op een afstand zie ik dat Bailey spontaan zijn trainer L. een lik op de wang geeft, toevallig heb ik het moment nét vast gelegd met mijn camera. “Had je het gezien, ik kreeg een kus!” hoor ik ze dolblij roepen. Als ik vertel dat ik het zelfs op de foto heb, vraagt ze meteen: kan ik deze foto ook krijgen? Uiteraard gaan we hiervoor zorgen.
De tijd vliegt voorbij. Vaak heb ik ogen te kort om alle mooie momenten vast te leggen. De basis waar het om draait is het verbeteren van het gedrag. Het gedrag van de trainer en het gedrag van de hond. Bijzonder, heel bijzonder, om te zien wat het doet met mens én dier. De training wordt op een positieve manier afgesloten. Iedereen wordt voorzien van een warme chocomelk of koffie, even opwarmen. De instructeurs Ragna en Tessa benoemen wat er vandaag goed ging bij hond én trainer. Dit is de basis waar het omdraait. Wat willen ze aan gedrag verbeteren en wat hebben ze vandaag laten zien. Dat ze in ruim een uur tijd, enorme stappen hebben gezet, heb ik met eigen ogen mogen aanschouwen. Deelnemers zijn hun dag sportief en met een frisse neus begonnen en de honden hebben lekker getraind en mogen nu weer fijn opwarmen in de bus. Het was bijzonder om mee te maken op deze koude winterdag in februari. Met veel passie en met behulp van alle betrokkenen worden er mooie resultaten geboekt. Wat een impact! Dat er nog maar vele trainingen mogen volgen, in de sneeuw of in de zon. De honden en de trainers doen meer dan hun best.
We hopen dit jaar nog zoveel mogelijk trainingen te kunnen geven. Dit lukt niet zonder jouw hulp! Help mee, alsjeblieft, dit kan al vanaf €3 per maand.